Yolculuğa çıkmadan önce ve döndükten sonra malından -en az yedi- fakire bir şeyler sadaka vermek müstehabdır. Bunda yol selâmeti vardır. Hadîs-i şerîfde “Sadaka Rabbin gazabını söndürür ve kötü ölümden kurtarır.” buyuruldu.

 

Herhangi bir hâceti için de sadaka vermek müstehabdır.

 

Yolculuğa çıkmadan önce evinde iki rek’at namaz kılar. Hadîs-i şerîfde “Yolculuğa çıkmak isteyen kimse geride kalan âilesine ve çoluk çocuğuna kılacağı iki rek’ât namazdan daha fazîletli hiçbir şey bırakamaz” buyuruldu. Birinci rek’atte Fatiha’dan sonra Kâfirûn sûresini, ikincide de Fâtiha’dan sonra İhlâs sûresini okur. Selâmdan sonra Âyetü’l-kürsî, Kureyş sûrelerini okumak müstehabdır. Zira hadîs-i şerîfte: “Evinden çıkmadan Âyetü’l-kürsîyi okuyana dönünceye kadar hoşuna gitmeyecek bir şey isâbet etmez.” buyuruldu. Yola çıkan, Kureyş sûresini okuması ile her türlü kötülüklerden emin olur. Namazdan sonra ihlâs ve samimiyet ile Allâh’dan yardım ister.[1]

 

Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) vedâ haccı için Medîne’den Perşembe günü çıktıklarından yolculuğa Perşembe günü çıkmak müstehab olur.

 

Resûlullâh Efendimiz hicret için Pazartesi günü çıktıklarından Pazartesi günü de yolculuğa çıkmak müstehabdır.

 

Yola sabahın erken saatlerinde çıkmalıdır. Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) “Allâh’ım, sabahın erken vakitlerini ümmetime mübârek kıl.” diye duâ etmişlerdir. Bir yere asker göndereceklerinde de sabahın erken vakitlerinde çıkarırlardı.

 

Yolculuğa kamerî ayın başında çıkmak daha uygundur. Bir adam ayın son günlerinde Resûlullâh’a gelip sefere çıkacağını söyleyip vedâ etti. Resûlullâh Efendimiz: “Elin boş kalıp satışının az olmasını mı istersin? Sabret ki ay girsin. Sonra Perşembe yahud Pazartesi günlerinden birini tercih et. Zira Hz. Allâh ticâretini bereketli, alış verişini kazançlı kılar.” buyurdular.

 

“Biriniz yolculuğa çıkacağı zaman, din kardeşleriyle (helâlleşip) vedalaşsın. Zira Allâhü Teâlâ, kardeşlerinin duâlarında onun için bereket ihsan eder.”

(Hadîs-i Şerîf, Feyzu’l-Kadîr)

 

“Ashâb-ı Kiram birbirleriyle karşılaştıklarında musâfaha ederler, seferden döndükleri zaman da kucaklaşırlardı.”

(Hadîs-i Şerîf, Beyhakî, Şuabü’l-İman)

 

Bir kimse yolculuğa çıkarken bilhassa hacca giderken ailesine, akraba ve komşularına, kardeşlerine veda edip onlardan duâ ister. Onlarla helâlleşir. Gücü yettiğince kalblerini hoşnud etmeye çalışır ki duâyı ihlasla yapsınlar. Zira Allâh onların duâsını onun hakkında hayırlı kılar. Müsâfirin hayır ehlinden tavsiye talebi de müstehabdır.

 

Yolcular, uzun yola çıkanlar geride kalanları Allâh’a emânet eder.

​

Evinden çıkarken “Bismillâhi tevekkeltü alellâh, lâ havle velâ kuvvete illâ billâh.” (Allâh’ın ismiyle çıkıyorum, Allâh’a tevekkül ettim. İsyandan dönmek ve taatde kuvvet ancak Allâhü Teâlâ iledir.) der.

 

Mümkün oldukça yanına yoldaş bulmaya ve toplulukla yolculuk etmeye çalışır. Bunda dînî ve dünyevî faydalar vardır.

 

Bir menzilde durduğunda “Rabbi enzilnî münzelen mübâreken ve ente hayru’l-münzilîn.” (Ya Rabbi, beni mübarek bir yere indir ve indirenlerin en hayırlısı sensin.) (Mü’minun, 29) der.

 

Yolda arkadaşlarıyla gâyet geçimli ve güler yüzlü olur. Başkasına yük olmamaya çalışır. Dâimâ abdestli bulunmaya ve abdestli uyumaya çalışır. Dilinden Allâh’ın zikrini eksik etmez. Yolda her makam ve her hale uygun duâları okur.[2]

​

​

[1]  5 Ağustos 2013 Pazartesi, Fazilet Takvimi 

[2] 18 Ekim 2013 Cuma, Fazilet Takvimi